Κυριακή, Μαΐου 07, 2006
Μια δύσκολη βδομάδα
Η προηγούμενη. Πολλή δουλειά, πολλά πήγαινε-έλα, ξαφνικές επισκέψεις, ο χρόνος πιεστικός. Και μια συννεφιά, αφόρητη. Απολύτως φθινοπωρινή. Και, να μη λειτουργεί η μπλογκογειτονιά. Έξοχα: ούτε να γράψω, ούτε να δω τι κάνουνε οι άλλοι.
Αλλά, και η γκρίνια έχει τα όριά της. Μέσα στα διάφορα αντίξοα ή απλώς κουραστικά, ένα απροσδόκητο e-mail, ένα επίσης απροσδόκητο τηλεφώνημα που το ακολούθησαν κι άλλα.
(Να 'στε καλά, παιδιά.)
Όπως και να 'χει, η βδομάδα πέρασε. Αύριο αρχίζει μια καινούρια. Ηλιόλουστη - αν και με βοριαδάκι. Και από αύριο, επιστροφή στις παλιές συνήθειες. Πρωινό ξύπνημα - η μεγάλη πορτοκαλί κούπα γεμάτη καφέ, τα τσιγάρα μου, και στο γραφείο. Ένα κείμενο για τον πρωινό καφέ των φίλων, μια βόλτα στη γειτονιά, κανένα σχολιάκι. Κι ύστερα, δουλειά: μένουν κι άλλες εκκρεμότητες να τελειώσουν.
Α, τελικά είναι ωραίο όλο αυτό. Να ξαναβρίσκεις φίλους που δεν ξέρεις, που δεν γνώρισες ακόμη.Αλλά, και η γκρίνια έχει τα όριά της. Μέσα στα διάφορα αντίξοα ή απλώς κουραστικά, ένα απροσδόκητο e-mail, ένα επίσης απροσδόκητο τηλεφώνημα που το ακολούθησαν κι άλλα.
(Να 'στε καλά, παιδιά.)
Όπως και να 'χει, η βδομάδα πέρασε. Αύριο αρχίζει μια καινούρια. Ηλιόλουστη - αν και με βοριαδάκι. Και από αύριο, επιστροφή στις παλιές συνήθειες. Πρωινό ξύπνημα - η μεγάλη πορτοκαλί κούπα γεμάτη καφέ, τα τσιγάρα μου, και στο γραφείο. Ένα κείμενο για τον πρωινό καφέ των φίλων, μια βόλτα στη γειτονιά, κανένα σχολιάκι. Κι ύστερα, δουλειά: μένουν κι άλλες εκκρεμότητες να τελειώσουν.
Από τη Λίτσα κατά τις 6:22 μ.μ. | Ενθύμιον |
11 Σημειώσεις:
Κατά τις 11:51 μ.μ., The Motorcycle boy
Tomboy - και όσο περνούν οι μέρες, όλο και καλύτερα
Godot - άντε, τρεις μέρες μείνανε
Πρέζα TV - καλώς σας βρήκα. Άντε να βάλω και δεσμό στο blog σου
Mboy - να, καλά, τώρα που μαζευτήκαμε εδώ, να δω πότε θα τελειώσω! Μια αναβάθμιση με σώζει. (Το είδα το σχολιάκι για τα "κόκκινα μαγουλάκια"! Και, δεν είπα ενδιαφέρουσα φωνή, είπα εξαιρετική. Λύσσαξες.)
Κατά τις 9:53 π.μ., The Motorcycle boy
Κατά τις 12:08 μ.μ., annouko
Αχ βρε Λίτσα, και εσύ μας έλειψες όλη αυτή την εβδομάδα. Να πηγαίνω στο γραφείο το πρωί και το πρώτο πράγμα να ανοίγω τα κείμενά σου. Αντε, κάπως συμμαζευτήκαμε εδώ πέρα..