Οι τελευταίες μέρες, σχεδόν παρανοϊκές. Τηλέφωνα, πήγαινε-έλα, διορθώσεις και ξανά από την αρχή – υπομονή: μέχρι τις 15 Νοεμβρίου, θα έχουν ξεκαθαρίσει τα πράγματα.
Χειμώνιασε απότομα. Δυνατή βροχή, κρύο. Και το πρωί, πυκνή ομίχλη – δεν βλέπεις στα πέντε μέτρα. Αν ήταν έτσι, θα πήγαινα να ζήσω στο Λονδίνο.
Το κείμενο δεν βγαίνει. Γράφω και σβήνω, τραβάω με το ζόρι. Τίποτα. Αλλά πρέπει να τελειώσει, να φύγουν οι στατικές εικόνες που έχουν στοιχειώσει σε σκέψεις και λέξεις. Υπάρχει κάτι που παραμένει φευγαλέο, απροσδιόριστο. Τι θέλω να πω; Δεν ξέρω ακόμη. Άμα τελειώσει. Προς το παρόν, ο καθρέφτης. Και το είδωλο.
Χειμώνιασε. Οι μέρες σβήνουν όλο και πιο γρήγορα. Δεν με πειράζει – πάντα μου άρεσαν οι μεγάλες νύχτες. Θα έπρεπε να είναι εδώ εκείνοι οι φίλοι, να μαζευόμαστε γύρω από το τζάκι. Δε γίνεται τώρα. Δε βαριέσαι – κάποιον άλλο χειμώνα.
-Καλημέρα. Λάβατε την πρόσκληση που σας στείλαμε;
-Φαντάζομαι ότι θα έχει έρθει, αλλά δεν πήγα να πάρω την αλληλογραφία μου.
-Είναι για αύριο, ξέρετε. Θα γίνει η παρουσίαση του… και μετά θα έχουμε μια τιμητική εκδήλωση για τα 50 χρόνια προσφοράς του κ. Π…
-Τι κρίμα… Δυστυχώς, δεν θα μπορέσω να παρευρεθώ. Μιαν άλλη φορά.
(Δεν με παρατάτε.)
Διάβασα τα post της τελευταίας εβδομάδας. Ένα κι ένα είναι. Αλλά ξαφνικά, μ’ έπιασε κάτι σαν ασφυξία. Αρνούμαι να αντιδράσω σοβαρά αυτήν την εποχή.
Η ερημιά δεν είναι αρκετή. Πάντα κάποιος καταφέρνει να σε ξετρυπώσει. Ένα τηλέφωνο. Μια επίσκεψη. Προσκλήσεις. Προτάσεις.
-Σε πήρα διότι μεθαύριο, όπως ξέρεις, θα έχουμε την εκδήλωση.
-Ναι το ξέρω.
-Θα έρθετε, έτσι;
-Θα προσπαθήσουμε, δεν ξέρω.
-Είναι σημαντικό.
Ε, ναι, είναι σημαντικό να πλήξεις για τέσσερις ώρες, μόνο και μόνο για να δουν ότι είσαι εκεί. Μπα, δεν θα πάω. Και μετά θα πω ότι ήμουν άρρωστη.
-Γιατί δεν γράφεις γι’ αυτήν την κατάσταση;
-Τι να γράψω δηλαδή;
-Ξέρω ’γω… μια ανάλυση, ένα άρθρο… κάτι…
-Ωραία, πες ότι το γράφω. Μετά;
-Μπορούμε να το βάλουμε στην εφημερίδα.
-Ναι.
-Δηλαδή θα γράψεις;
-Όχι.
-Δεν νομίζεις ότι θα πρέπει να παρεμβαίνουμε, να λέμε τη γνώμη μας, να καυτηριάζουμε τα κακώς κείμενα;
-Φυσικά. Σε κάποια άλλη ζωή.
Βαρέθηκα να λέω τα αυτονόητα. Δηλαδή, εκείνα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα. Αλλά, δεν είναι. Και δεν γίνονται. Γιατί, πάντα κάτι δεν πάει καλά. Φταίει η Τουρκοκρατία, το αρχαίο παρελθόν, τα σύνδρομα της Κατοχής, ο ιμπεριαλισμός, το εξωτερικό χρέος, το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών. Και το πνεύμα του κακού που έρχεται να βάλει σε πειρασμό τους άμωμους.
Η ειδησεογραφία: ό,τι πρέπει για να με ρίξει σε κατάθλιψη. Αυτό, πάλι, που ξαφνικά όλοι δηλώνουν έκπληκτοι για το τι συμβαίνει στα σχολεία ή που συνειδητοποιούν, με αποτροπιασμό, πώς λειτουργούν τα ΜΜΕ. Ή που ανακοινώνουν το μετεωρολογικό δελτίο και είναι σαν να διαβάζουν δελτίο τύπου για το επικείμενο τέλος του κόσμου. Και χώρια από το ευτελές περιεχόμενο, η απαράδεκτη εκφορά του λόγου. Τρισάθλια τα ελληνικά των οι βάρβαροι. Α, μπα, δεν με σηκώνει η τρέχουσα πραγματικότητα. Κάπου έχει γίνει λάθος. Πάλι σε λάθος κόσμο ξύπνησα.
Κατά τις 1:40 μ.μ., 
Erwtas Stomaxhs
Κατά τις 1:45 μ.μ., sorry_girl
Κατά τις 2:31 μ.μ., divine mitsakos
Καλημέρα!
Καλή εβδομάδα!
Επιτέλους κρύο και σε λίγο έρχονται τα χιόνια!
Το μυαλό καθαρίζει και το σώμα δέχεται με ευχαρίστηση το κρασί αλλά και το φαγητό!!!
Η ζωή είναι ωραία τελικά, καλά που κράτησα για μένα το τελευταίο κομμάτι και θα το απολαύσω!
Μοναχοφάης χε χε χε...
Όποιος θέλει να έρθει για παρέα με το δικό του κομμάτι :-)
Κατά τις 3:25 μ.μ., The Motorcycle boy
Κατά τις 3:31 μ.μ., Eu-aggelos
Ήρθε κι έδεσε το ποστ σου ρε Λίτσα.Δηλαδή τι να πω πια!Εσύ ξύπνησες σε λάθος κόσμο,έμεις τον κάναμε έτσι ή μήπως δεν έχουμε ξυπνήσει ακόμα;Αν είναι έτσι όμως τα όνειρα καλύτερα να ξυπνήσω κι ας είμαι όπου αλλού να ναι.Αν είμαστε ξύπνιοι εδώ που είμαστε...ας βάλει κάποιος το χέρι του μπας και δούμε καμια άσπρη μέρα.
Υ.Γ:ο Mboy όπως πάντα στο σεντονοκόσμο του :)
erst, mboy, σεξ+πυρ, divine mitsakos: μας έχει πιάσει όλους ή είναι ιδέα μου;
sorry girl: πολύ φοβάμαι ότι θα παραμείνουν απορίες: με τα νέα μέτρα ασφαλείας στα αεροδρόμια, απαγορεύεται η μεταφορά υγρών πάνω από 100ml (φυσικά, υπάρχει η λύση να στέλνω τη ρακή με το πλοίο...)
tomboy: ε, ναι, αυτό με εκνευρίζει περισσότερο, ότι θα ξανανοίξει ο κύκλος.
mario - numb: όχι, κι εγώ χαρούμενη είμαι. Απλώς, λίγο περισσότερο εξοργισμένη απ' ό,τι συνήθως.
sigmund: πάλι το μεγαλύτερο κομμάτι πήρες, δόκτορα. Χαλάλι σου.
eu-aggelos: πού να ξέρω; εγώ, μια ζωή, σε μπερδεμένους κόσμους περιπλανιέμαι.
mboy: ευτυχώς, υπάρχουν σταθερές αξίες (σε διαστάσεις σεντονιών, φυσικά)
numb: τι ρωτάς; την απάντηση την ξέρεις - ή την υποψιάζεσαι. (Εσχάτως διεπίστωσα ότι ούτε έναν φελλό της προκοπής δεν μπορείς να βρεις πια)
Κατά τις 4:33 μ.μ., Eu-aggelos
Κατά τις 8:51 μ.μ., The Motorcycle boy
Κατά τις 9:10 μ.μ., Eu-aggelos
Κατά τις 10:13 μ.μ., Λίτσα
Αν είναι να έρθει και ο zero, το βλέπω να σουβλίζουμε αρνί, χειμωνιάτικα. Στο μεταξύ, ο Ευάγγελος έχει στοκ ρακής από το προηγούμενο ταξίδι - μήπως να κάναμε τα προεόρτια στην Αθήνα μέσα στο Νοέμβρη;
Mboy - κατάλαβα. Πάλι μ' έβγαλες έξω από "κυρίες και κύριοι".
mmg - προσυπογράφω, εννοείται :))
ivan - καλώς ήρθες. Έχω να θέσω ότι η "Ομολογία πίστεως" δεν ήταν καθόλου κακή.
Κατά τις 12:13 π.μ., Artanis
Πρόσθεσε ένα ακόμη άτομο στο ξενέρωμα της κατάστασης. Εννοώ εκείνο το ξενέρωμα που συζητούσαμε...
Μέχρι και ο οργανισμός μου αντέδρασε και μου βάρεσε το χέρι μια ωραία κρισάρα στο γάγγλιο, "έτσι, μωρή, μη σώσεις και γράψεις"!
Πάντως, είπα να μπω σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και παλέυω ένα ποστ, τρομάρα μου, ο Τουτάτης να το κάνει ποστ...
Όχι, τίποτε άλλο, απλώς αρνούμαι να με ξενερώνουν τέτοιες καταστάσεις. Τα αυτονόητα; Τα αυτονόητα! Να δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος.
Για να δούμε αν θα βγει και το ποστ...
Φιλάκια και ο αναπτήρας σου απαιτεί να σου ζητήσω λύτρα, μπας και φύγει μια ώρα νωρίτερα από τα φονικά μου χέρια.
Τσιφ-τσαφ!
Κατά τις 1:14 μ.μ., Tasis Plisis
Κατά τις 1:35 π.μ., homelessMontresor
Καλά βρε θα σε μαλώσω (ναι ναι καλά διάβασες)! Πρέπει να γράψεις δικό σου κείμενο και ασχολείσαι με αυτά των άλλων(ξέρεις εσύ τι εννοώ)???? Να ξέρεις οτι το εκτιμώ βαθύτατα αυτό.
Όσο για την down διάθεση και φάση αδράνειας... νομίζω οτι τον τελευταίο καιρό ο Ερμής ήταν τελείως ανάδρομος, μην σου πώ και ανάποδος! Αν τον πετύχεις πουθενά πιάστον από το τσουλούφι και ταρακούνησε τον μπας και δούμε άσπρη μέρα!
artanis - υποθέτω ότι ο αναπτήρ ανέπτυξε εκείνη την ψυχολογική κατάσταση, κατά την οποία ο όμηρος συνδέεται περιέργως με τον απαγωγέα του. Για ξενερώματα, αυτονόητα και τα όμοια, χρειάζεται άλλου είδους ανάπτυξις - με την ανάλογη συνοδεία, ξέρεις εσύ (την άλλη φορά, όμως, θα έρθω νηστική).
o comments - γειάαααα
Divine - όλα γίνονται σ' αυτή τη ζήση
dcd - αν είναι να σε βλέπουμε, βρε, να υιοθετήσω τη βραχυλογία. Καλημέρααααααα
montresor - ανάδρομος, ε; Εμ, έτσι εξηγούνται... Για τα υπόλοιπα, θα σε κατσαδιάσω ιδιωτικώς.
Λίτσα σε νιώθω...