Πάσα ακριβής επιστήμη κυριαρχείται από την ιδέα του κατά προσέγγισιν(Μπέρτραντ Ράσελ). Αν είναι έτσι, τότε η διαβολική επιστήμη διαφέρει από την ανθρώπινη στο ότι στερείται της εννοίας του κατά προσέγγισιν: πιστεύει ότι οι νόμοι της είναι ακριβείς.
Η Ηθική δεν πραγματεύεται τον κόσμο. Η Ηθική πρέπει να αποτελεί μια συνθήκη του κόσμου, όπως η λογική (Βιτγκενστάιν). Σ’ αυτό, ο Θεός και ο Διάβολος συμφωνούν. Είναι μια καθαρά ανθρώπινη αυταπάτη να υποθέτουμε ότι οι νόμοι της πνευματικής ζωής είναι, όπως η νομοθεσία μας, θετοί νόμοι τους οποίους μπορούμε να παραβιάζουμε. Μπορούμε να τους περιφρονούμε είτε τυχαίως, δηλαδή λόγω άγνοιας, είτε εσκεμμένως, αλλά δεν μπορούμε να τους παραβιάζουμε, όπως δεν μπορούμε να παραβιάσουμε τους νόμους της ανθρώπινης φυσιολογίας μεθώντας.
Ο Διάβολος δεν ενδιαφέρεται για το κακό, επειδή το κακό είναι εξ ορισμού αυτό που πιστεύει ότι γνωρίζει ήδη. Γι’ αυτόν, το Άουσβιτς είναι ένα πεζό γεγονός, όπως η ημερομηνία της μάχης του Χέηστινγκς. Ενδιαφέρεται μόνο για το αγαθό, το οποίο, μέχρι τώρα, έχει αποτύχει να κατανοήσει βάσει των απόλυτων προϋποθέσεών του· η Αγαθότητα είναι η ψύχωσή του.
Το πρώτο ανθρωπολογικό αξίωμα του Διαβόλου δεν είναι Όλοι οι άνθρωποι είναι κακοί, αλλά Όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι· και το δεύτερό του αξίωμα: Οι άνθρωποι δεν πράττουν: συμπεριφέρονται μόνον.
Μιλώντας από τη σκοπιά των ανθρώπων, το να βάλεις κάποιον σε πειρασμό σημαίνει να του προσφέρεις κάποιο δέλεαρ για να αψηφήσει τη συνείδησή του. Μ’ αυτήν τη σημασία, δεν μπορεί να ειπωθεί για τον Διάβολο ότι μας βάζει σε πειρασμό, επειδή γι’ αυτόν η συνείδηση είναι πλάσμα της φαντασίας. Ούτε μπορούμε ορθώς να θεωρήσουμε ότι προσπαθεί να μας κάνει να πράξουμε οτιδήποτε, επειδή δεν πιστεύει στην ύπαρξη πράξεων. Αυτό που για μας είναι ένας πειρασμός, γι’ αυτόν είναι ένα πείραμα: προσπαθεί να επιβεβαιώσει μια υπόθεση για την ανθρώπινη συμπεριφορά.
Ένας από τους μεγαλύτερους πνευματικούς μας πειρασμούς είναι η φαντασίωσή μας ότι ο Διάβολος ενδιαφέρεται προσωπικώς για τη δική μας καταδίκη εις το αιώνιον πυρ. Δεν δίνει δεκάρα για την ψυχή μου, όπως ο Ντον Τζιοβάνι δεν έδινε δεκάρα για το σώμα της Ντόνα Ελβίρα. Γι’ αυτόν είμαι ο “χιλιοστός-τρίτος-στην-Ισπανία”.
Μπορεί κανείς να φανταστεί τον Παράδεισο ως έχοντα έναν Τηλεφωνικό Κατάλογο, αλλά θα έπρεπε να είναι γιγάντιος, επειδή θα περιελάμβανε τα Κύρια Ονόματα και τις διευθύνσεις όλων των ηλεκτρονίων στο Σύμπαν. Αλλά η Κόλαση δεν θα μπορούσε να έχει κανέναν, επειδή στην Κόλαση, όπως στη φυλακή και στον στρατό, οι κάτοικοί της δεν αναγνωρίζονται από το όνομα αλλά από τον αριθμό. Δεν έχουν αριθμούς, είναι αριθμοί.
Κατά τις 11:32 π.μ., 
mmg
Κατά τις 12:23 μ.μ., homelessMontresor
Καλέ από που ξέρουμε πως σκέφτεται ο διάβολος? Του πήρε κανείς συνέντευξη?
Μια ένσταση στο προηγούμενο ποστ. Ο διάβολος υπάρχει γιατί υπάρχει και η ελεύθερη βούληση. Ο Θεός επιτρέπει την ύπαρξη του διαβόλου για να μπορεί ο άνθρωπος να επιλέξει ελεύθερα ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Αφήστε που αν δεν υπήρχε το κακό, δεν θα εκτιμούσαμε τόσο το καλό!
Καλημέρααααααα!!!
Κατά τις 1:48 μ.μ., Eu-aggelos
mmg - somehow, I knew you'd like the piece.
montresor - έβαλες δύο θεοδικίες που δέχονται αντιεπιχείρημα: πρώτον, αν ο θεός είναι παντογνώστης, άρα γνωρίζει τι θα πράξουμε, πώς υπάρχει ελεύθερη βούληση; δεύτερον, γιατί χρειάζεται το κακό για να γνωρίσουμε το καλό; (Για περισσότερα, θα επανέλθω σε post και θα είναι το τρίτο που μου εμπνέει σχόλιό σου). Όσο για το ποιος γνωρίζει πώς σκέφτεται ο διάβολος, έλα ντε! Οι παπάδες όμως άλλη γνώμη έχουν.
lamiotis - ευχαριστίες.
ey-aggelos (να και ένας άγγελος μέσα σε τόσα διαβολικά): συμφωνώ είναι τρομακτικό, αλλά θα μπορούσε να είναι αλήθεια.
Κατά τις 8:29 μ.μ., homelessMontresor
Ίσως (και αυτή είναι προσωπική γνώμη γιατί πέρα από το Διάβολο, ούτε ο Θεός δέχτηκε να μου δώσει συνεντευξή) θα μπορούσαμε να το σκεφτούμε ως εξής: Ο Θεός σου δίνει 2 (ίσως και παραπάνω) επιλογές και γνωρίζει που καταλήγει το μονοπάτι της κάθε μιας, αλλά η απόφαση να είναι στο χέρι σου. Τώρα θα μου πεις αυτός μας έπλασε, αρα ξέρει και τι θα επιλέξουμε. Το ξέρει, αλλά δεν σε αναγκάζει αυτός να επιλέξεις ή το ένα ή το άλλο, ούτε σε εμποδίζει να επιλέξεις κάποιο δρόμο. (Βέβαια αυτός είναι ο Θεός της Καινής διαθήκης, γιατί αυτός της παλιάς, σε τιμωρεί και άρα δεν σε αφήνει ελεύθερο).Έχει απλά τη γνώση, δεν είναι ο ηθικός αυτουργός.
homelessMontresor («Βέβαια αυτός είναι ο Θεός της Καινής διαθήκης, γιατί αυτός της παλιάς, σε τιμωρεί και άρα δεν σε αφήνει ελεύθερο»): Ένστασις! H κόλαση μνημονεύεται μόνο στην KΔ και αποτελεί μεταξύ άλλων απειλή και αιώνια τιμωρία για τους ασεβείς και απίστους. Kαι το "O μη ων μετ' εμού κατ' εμού εστι" ο Xριστός της KΔ το λέει...
Κατά τις 12:31 π.μ., homelessMontresor
Φίλτατε Π δεκτή η ένσταση. Μεταξύ μας ούτε εγώ συμφωνώ με τον τρόπο που χρησιμοποιεί η εκκλησία το φόβο του διαβόλου για να ελέγξει τη μάζα και κακώς ίσως χρησιμοποίησα παραδείγματα από την Αγία Γραφή. Πιστεύω όμως ότι ο ρόλος της κόλασης δεν είναι αυτός της τιμωρίας. Είναι ο συμβολικός χώρος όπου παραμένει η ψυχή-συνείδηση μας επειδή βασανίζεται για τις άσχημες πράξεις της, ενώ ο παράδεισος είναι η ηρεμία και γαλήνη που νιώθει η καθαρή ψυχή. Αυτά βέβαια εφόσον δεχτούμε την ύπαρξη τους, γιατί ο καθένας μπορεί να έχει όποια άποψη θέλει, όπως είπα κανείς δεν μίλησε με τον ίδιο το Θεό ή το διάβολο ή για να το θέσω ακόμα πιο σωστά κανείς δεν ξέρει με βεβαιότητα εάν υπάρχουν καν.
O Χριστός πάλι αντιπροσωπεύει την πίστη, οπότε εάν πιστεύεις είσαι μαζί του, αν όχι ποιος ο λόγος να τον ακολουθήσεις αφού είσαι κατά των απόψεων του; Θα μπορούσες ίσως να πιάσεις μια φιλοσοφική συζήτηση μαζί του και να εκθέσει ο καθένας την άποψη του με επιχειρήματα, αλλά όχι να τον ακολουθήσεις ή να σε ακολουθήσει.
Καληνύχτα μας!
homelessMontresor: Eίναι πολύ όμορφη η συμβολική ερμηνεία που προτείνεις, αλλά δεν πείθομαι ότι είναι «ορθόδοξη». Π.χ., προς Eβραίους 10 (27-31): "φοβερά δε τις εκδοχή κρίσεως και πυρός ζήλος εσθίειν μέλλοντος τους υπεναντίους. αθετήσας τις νόμον Mωυσέως ... αποθνήσκει· πόσω δοκείτε χείρονος αξιωθήσεται τιμωρίας ο τον υιόν του Θεού καταπατήσας ... και το Πνεύμα της χάριτος ενυβρίσας; εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Kύριος· ... φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος." Δεν είναι ευθεία απειλή τιμωρίας αυτό;
Kαι τον Xριστό πολύ διαλλακτικό τον εμφανίζεις. Eγώ έχω άλλη εντύπωση. Π.χ., κατά Mατθαίο 10 (14-15): "ος εάν μη δέξηται υμάς μηδέ ακούση τους λόγους υμών, εξερχόμενοι έξω της οικίας ή της πόλεως εκείνης εκτινάξατε τον κονιορτόν τον ποδών υμών. αμήν λέγω υμίν, ανεκτότερον έσται γη Σοδόμων και Γομόρρας εν ημέρα κρίσεως ή τη πόλει εκείνη." Δεν τον βλέπω πολύ διατεθειμένο να ανταλλάξουμε επιχειρήματα...
Κατά τις 10:40 π.μ., Λίτσα
:))))teloio